Bülent Ortaçgil

Nasıl bir adam bu ya.. O şarkılar, o sözler, o hüzün, o melankoli, ritim, gitar, ses tonu, off diyorum.. Kendisini nasıl tanımlayabiliriz? "Ozan" diyebilirim ben bu adama (en azından).. Dinlediğimde tarifsiz, huzur dolu bir his bırakır bende, o yüzden deliler gibi dinleyip kendimce eskitmemeye uğraşırım, eskitemeyeceğini bildiğim halde..

Bülent Ortaçgil' in benim hayatımda çok farklı bir yeri vardır, eskiden beri severek dinlerdim ama Barış'la tanıştıktan sonra daha da fazla anlam kazanmıştı yaklaşık hımm 3,5 sene olmuş.. Özellikle ilk tanıştığımızda müzik listem sadece Bülent Ortaçgil' den oluşuyordu, işte ikimizin şarkısı falan vardı, hala var gerçi :)

Aslında kendisini sadece işte "Benimle Oynar Mısın" la bilenler var, kaldı ki benim en az dinlediğim şarkısıdır, o kadar güzel, anlamlı şarkıları var ki, o şarkı yanlarında minicik kalıyor bence.. İlk aklıma gelen favorilerim, "Deniz Kokusu", "Hiç Bir Zaman", "Çoktular Ama Hiç Yoktular", "Olmaz", "Bozburun", "Bu Su Hiç Durmaz", "Pencere Önü Çiçeği", "Yağmur", "Yapma Lütfen", "Sensiz Olmaz".... Ve aslında daha bir çoğu.. Ben bu adamı ne zaman "duyarak" dinlesem, inanın dolu dolu bir kitap okumuşum gibi hissediyorum ve Bülent Ortaçgil hakkında böyle düşünenlerin hepsiyle bir çatı altında toparlanmak istiyorum :)

"yarım gün uzakta, ankara
sokaklarında uslu kentliyi oynamak için
yine gazeteleri okumak
yine gece bıkkınlığı
yine sabah telaşlarına alışmak için
deniz kokusu getiriyorum
güneş kavurmuş tenimi
bir sevişme sonrası gibi
neden umursamaz ve yalınım
hiç bilemiyorum" **

** Deniz Kokusu