Masumiyetin Ziyan Olmaz

Genelde albümleri ilk dinlediğimde beğenememe ve öö bu ne yaa deme gibi gelenekselleşmiş bi özelliğim var, bu albümde de sürdürdüm bunu. Ama sonra çıktı ortaya birer birer inciler.

Bu arada aşağıda yazdığım şarkılar sadece kabaca sözler ve müzik için fikirlerim, anlamlarından, felsefesinden bahsetmeye kalksam işin içinden çıkamam.

Korkma: Genelde bu tarz albümler ilk şarkılarının isimlerinde mesaj kaygısı taşıyorlar gibi geliyor bana, ya da tarz meselesidir belki ya da amaca uygun davranmaktır işte ne derseniz. "Korkma" ismi tam bir albüm açılış şarkısı ismi gibi. Nakaratı hoş, diğer kısımları çok etkileyici değil. "Ne mahir dünya bu" çok hoş.

Meksika: Dinledikçe güzelleşen bir şarkı bu.

Sor: Klasik bir MvÖ şarkısı gibi duruyor, ama sözleri ve müziği çok hoş, albümün hitlerinden. yine mi hüzün var, niye? kendini bilene sor (burada dinleyici uzaklara dalar ve hüzünlenir aynı anda "kendini bilene sor" diye mırıldanır)

Yorma Kendini: Ne kadar uğraşırsam uğraşayım klibini sevemedim, ironikte olsa bi ton bacak, göğüs seyretmek hoşuma gitmedi. Belki de yakıştıramadığımdan. Tek hoş ayrıntı çiçek şeklinde sigara figürü bi de bornozlu bi Burak Güven'di. Hele sahneye son anda çıkan kız falan ööhh dedirtti bana. Şarkı fena değil hatta güzel denilebilir. Klibi yüzünden şarkıdan yine de hafif uzak durmaktayım.

Festus: Kendini çok çok iyi ifade ediyor zaten bu parça. Hepimizin düşündüğü fikirleri mükemmel bir şekilde alıp şarkı sözü yapmışlar. Ben çok beğendim. Özellikle "Kim miyim" le başlamasına bayıldım. beyoğlu artık güvenli, lacivert ordu beni de yendi, sordum onları ne gerdi? , farklı olanlar onların derdi

Araf : Çok çok güzel bu parça cidden bak. "Hande Yener kendini çok geliştirdi" söyleminden sonra bu şarkıda Harun'un sesini duymak bana bunu hatırlattı. Çok iyi geldi bu bana, sizi bilmem.

Camgezer: Bu şarkıda da arkada Burak Güven'in sesini duymak hoş oldu, belki demiştim bu albümde çıkar bi şarkıyla yine, çıkmadı ama bu şarkıda bariz duyuluyor sesi. Konserlerinde bu şarkıyı çalarlarken Burak'ın saçlarını sağa sola fırlatarak kafa uçurma hareketini ve Kerem'in zıplayıp havada kaç saniye kalabileceğini hesaplayabildiğimizi şimdiden az çok gözümde canlandırabiliyorum.Öyle bi şarkı yani.

Nakba: İlk dinlediğimde bile dehşet buldum bu şarkıyı. Çok güzel nasıl desem iç kıyıcı, parçalayıcı. Çok sevdiğim şeyler hakkında cümle kuramıyorum ben. Bakın ne demişler şarkıda, anlarsınız zaten. gel bana anlat yaptığını, benim ne yapınca abarttığımı,

kutlayanım var ağlayanım da, bak sana bayram bana bomba

Kara Kutu : Eski parçalara çok benziyor, güzel şarkı, kuş sesleri falan.

2012: Albüme ismini veren "Masumiyetin Ziyan Olmaz" bu şarkının içinde geçmekte. Şimdilik pek birşey anlamadım bu şarkıdan. Kaos hakim. Haliyle.

Bisiklet: Pekbi naif eser. Biraz "Bulutsuzluk Özlemi" nin tarzına benzettim biraz da Bülent Ortaçgil geldi aklıma. Ekşi Sözlükte biri keşke Burak Güven söyleseymiş demiş, bende katılıyorum kendisine, daha hoş olabilirdi sanki.

Madem bu kadar yırtındım albümü analiz edebilmek için, bir de meramımı dile getireyim istiyorum. Eskiden çok eskiden, ben çok kafa bir arkadaşımla il il gezerek konser takip ederdik, MvÖ konserlerini de baya bi takip ettik, tanınan sima olmuştuk hatta bi ara.) Ama konser anlayışımız çok hoştu, o zamanlar herkeste hoştu. Birbirimizi ezmezdik, önlere geçmek için yırtınmazdık, hatta mümkünse kıyı köşeden izler, biramızı içerdik, yorum yapardık falan, insanca izlerdik. Şimdi bana beleş davetiye falan verseler gitmem herhalde MvÖ konserine. Hem o eski çekirdek, bilinçli izleyici yok hem de artık konserler de kopyala yapıştır cinsinden. En büyük hayallerimden biri sakince, böğürmeden, ayağıma basılmadan, ittirilip kaktırılmadan konser izleyebilmek, aksi taktirde stres oluyorum ben.