Yolda Bir Blogger Görünce Yapılabilecekler

Blogger camiası fotoğraf konusunda 3'e ayrılmakta..

1. Kendi fotoğraflarını sır gibi saklayanlar. Bu tip blogcu haklı sayılabilir bir nevi, zira fotoğrafının çalınmasından, kendine aşık olunmasından, internet aleminde uygunsuz sitelerde kendi fotosunu görmekten ya da "ben buyum ulan tipimi napcaksın okuyacaksan oku" diyebilmesinden ötürü yayınlamıyor olabilir. Haklıdır, üzerine gitmeyiniz.

2. Kendi fotoğrafını sereserpe yayınlayanlar. Bu tip blogcu haklı sayılabilir elbet, çünkü kendi adıma ben fotosunu gördüğüm kişileri daha yakın hissederim kendime ve daha çok takip ederim. Saçma mı? Saçma. Ama doğru mu? Doğru. Kendilerini tebrik ediyorum burdan. Yaptığım araştırmalara göre fotoğrafını çekinmeden yayınlayan bloggerlar daha çok takip edilmekte, ya da kendi çektiği herhangi bi fotoğrafı yayınlayanlar. Zaten bu mecralar, bi nevi e-günlük sayılır (e-günlükmüş, tuttum bu kavramı) istediğini yapmakta özgürsündür, zira seni seven kitleler var, aslan ve de kaplansındır.

3. Kendi fotoğrafını azcık ucundan yayınlayanlar. Bu tip blogcu aralarında en mazlumudur, aslında gaza gelse 2. şıkkı rahatça uygulayabilir ama içinde de kurt vardır "acaba" diye. Bi de bu şık arasında 2'ye ayrılır. a) yapsam mı lan? b) benim fotomu kim napsın, yayınlasam niye artislik yapıyo bu diyen olur mu? diyenler.

Gelelim konu başlığımıza,

Benim de aman fotoğrafımı koymayayım kimse görmesin diye bi derdim yok, ama bugüne kadar gerekli olabilecek bi yazı yazmadım ya da etkinlik yapmadım pek. Fotosunu koyanları da az çok tanıyorum artık, yani yolda görsem tanıyabilirim belki, emin olmamakla beraber.

Tamam sıktım biliyorum, direkt giriyorum konuya.

Şimdi, yolda yürüyosun, bi blogcu gördün ne yaparsın?

* Heyecan yaparım, bi ünlü görmüş gibi olurum yanına gidemem. Bu biraz olası ama artık gazetelere çıkan, reklamını yapsın diye binbir türlü hediye gönderilen 1000'in üzerinde izleyicisi olan şanslı bloglarda geçerli olabilecek bi durum. Zaten yanına gitsen de seni tanımayabilir, bi ton izleyicisi arasından.

* Manyak mısın? Koşa koşa giderim atlarım boynuna. Aferim, git bi de imza iste. Bu şık, aralarında en azından bi muhabbet geçmiş, birbirlerinde twitter adresleri, feysbukları efendime söyliyim msn'leri olanlar tarafından yapılabilir. Ama aranızda böyle bi sohbet yoksa, yine de denenmemelidir, zira aklını oynatmış blogcu olarak yaftalanırsın.

* Çekinirim, ama yine de bi merhaba derim. Tuttum seni, en aklı başında olan sen gibisin. Bu şık, seni tanıma olasılığı yüksek ama yine de tanıyamayabilir diyeceğin kişiler için geçerli olabilir. Kendi ismini ya da nick'ini söylediğin anda seni tanırsa ohh dersin muhabbete girersin, hoş ne muhabbeti yapıcaksın onu da sen bul. Bloga yazdıkların hakkında konuşacaksan hiç merhaba demeye girişme, gerek yok. Biraz sosyal ol.

* Uzaktan takip ederim, eve gidince yazarım ben seni gördüm diye. Bu, eğer karşındaki blogcu senle muhabbet edemeyecek kadar meşgulse, yapılabilir, ne biliyim gözünde gözlüğü, efendime söyliyim kulağında mp3'ü varsa bu şık gayet uygun.

Daha önce aranızda böyle bir deneyim geçirmiş olan varsa buyursun anlatsın. Ben kendi adıma, bana yorum yazan, beni bilen, en şirin sesimle "meraba blogcu ben ceren" dediğimde beni anımsayabilecek, bana sevgi dolu gözlerle bakabilecek blogger'lara gidip selam vermeyi uygun bulurum. Yanii, 3. şık sanırım bana uygun.

Önümüzdeki günlerde İstanbul sokaklarını arşınlayıp birkaç blogger görmeyi düşünüyorum, haberiniz olsun, mp3'le dolaşmayın.