Kızlar bilirler, aileler için, her zaman en ideal meslek öğretmenliktir. Tamam kabul, haftasonun var, efendime söyliyim yaz tatilin var, somestre tatilin var.. Var da var.. Yahu kardeşim, hiç kimse de çıkıp demiyor ki öğretmenlik zor zanaat ve o tatiller de olmasa nasıl verimli olacak o öğretmenler kafayı yemeden? Her neyse, ben öğretmen olmadım, çokta istemedim açıkçası, şimdi bunun kpss si var, yüksekte alsan, ağzınla kuşta tutsan atanamamak var, zor iş dediğim gibi, dayanamam, o kadar sabrım yok benim. Ama saygıda da kusur etmem, etmedim. Dediğim gibi, işleri çok ama çok zor!
Çocukken ya da ergenken ya da ne biliyim kendini bilecek kadar büyümüşken kafada kendine çizdiği mesleği kaçımız edinebildi? Kaçımız memnun mevcut mesleğinden ya da kaçımızın beyni zehir gibi geleceği hakkında? Çok faktör var memnuniyetsizliğimizi dürten.
Laf madem buralara kadar geldi ben müzikle ilgili yani içinde müziğin olduğu her hangi bir mesleği yapabilirdim sanırım, ya da kitap ya da kendimi geliştirebileceğim herhangi bir şey.. Hayatı daha kaliteli yaşamak adına bankacılığı bırakmış biri olarak söyleyebilirim bunu.. Evet..
Aslında bu yazıyı yazmaktaki amacım da "ah bir köşem olsaydı" diyip gitmekti, ama kafamda baya bişeyler varmış, yazayım dedim. Severek takip ettiğim köşe yazarları var ..Hepsine de özenmişimdir günün birinde. O yüzden buralara yazmak hoşuma gidiyor. Bir Carrie Bradshaw olamıyoruz belki ama ne var yani bizde böyle tatmin ediyoruz kendimizi.
Bu arada şunu da söylemeden geçmeyeyim, listedeki hayal ettiğim mesleklerimden birini neyse ki sevgili kocacığım yapıyor, "sahhaf". Hoş, kendide bir müddet "barmen" olma hayaliyle yaşadı :) Ne diyeyim hayat zor, umduklarımızdan çok bulduklarımızla mutlu olmaya çalışalım, sevelim sevilelim, bende daha fazla uzatmayayım.
1 yorum:
idealleri ve huzuru yakalamak uğruna bankacılığı bırakabilme cesaretini gösterebilmiş nadir insan modeli... saygıyı hakettiğinizi düşünüyorum... hayatta başarılar dilerim...
Yorum Gönder