Yeşil Peri Gecesi

Dün gece kapağı kapattığımdan beri dertlendiğim tek şey "ben şimdi bu kitabın üzerine nasıl kitap okurum?"

Hatta bu sabah, dün gece bitirdiğim kitaba yeniden başladım, sonra saçmaladığımı farkettim, bilemiyorum aslında her an yeniden dönebilirim başına.

Kitap hakkında düzenli, titiz bir yazı yazamam diye düşünüyorum zira çok beğendiğim şeyler hakkında "şahaneydi" den öte bir his, bir yorum yazamıyorum, konuşamıyor ve de anlatamıyorum (bu da kendimle ilgili yeni saptamalarımdan biri)

O yüzden pek "kitap tanıtımı" gibi olmayacak sanırım bu yazı. Farkettiyseniz hala yazıya da giremedim.

Önceki yazımda "Kapak Kızı" kitabından bahsetmiştim, öncelikle şunu belirteyim ki, bu kitaptan önce onu okumak çok acayip gerekli olmamakla beraber bende "iyi ki onu önce okumuşum" hissi yarattı, zira orada bahsedilen 3 karakter size bu kitapta çeşitli yerlerde göz kırpıyor, onların Kapak Kızı'nda belirsiz biten sonları bu kitapta aydınlanıyor (hatta böylelikle sonu belirsiz biten kitaplarda kendi kafamızdan yazdığımız mutlu-mutsuz sonlar, yürüttüğümüz tahminler ne derece doğru ne derece saçma az çok anlamamıza neden oluyor- ki bu açıdan beni yerle yeksan etti kitap, eğer amacı buysa başarılıydı da).

Söyleyebilceğim çok şey var, ama nasıl anlatsam bilemedim. Bir kere fazlasıyla şey öğrendim

Ayfer Tunç çok usta bir kalem, özellikle kurduğu cümlelere, benim için yeni olan kelimeleri (fazla da bilinmeyen) ustaca cümlelere yerleştirmesi, satır aralarında şiir-şarkı sözleri-roman alıntıları kullanması ve tüm bunları kitabın arkasında kaynakçalandırması benim bu kitabı sevmem için yeterli bir sebepti zaten (bir de Edip Cansever hayranı olması) ama bununla da yetinmeyerek, gerçeğe uygun bir hikayeyi aile, sevgili, arkadaş, kişinin kendisi tarafından da en yalın haliyle göstermiş. Bu kitapta her türlü duygu yoğunluğu var esasında, sevgi, aşk, umutsuzluk, ölüm, kalım aklınıza ne gelirse. Tüm bu duyguları en içten şekilde yazmış yazar. Kitaptan öğrenip denediğim yemekler bile oldu-ki yemek metaforunu da bolca kullandığını düşünüyorum, pek bir iştahla okuduğum bölümlerde olmadı değil bu bağlamda.

Konu hakkında ne desem yavan kalır, Ayfer Tunç bir röportajında "Şebnem, Kapak Kızı'nda romanın nesnesi gibiydi, Yeşil Peri Gecesi'nde öznesi oldu" demiş, kendisininde yine bahsettiği gibi bu romanda Şebnem' in adım adım neler yaşadığını , çürümeye doğru nasıl gittiğini görüyoruz, bu arada da göz yumduğumuz, görmezlikten geldiğimiz acı gerçeklerle, ikiyüzlülerle de de bolca yüz yüze, göz göze gelerek.

Kitapla ilgili en çok hoşlandığım şeylerden biri de, bolca parantez içi anlatımına başvurulmasıydı-ki bu anlatım şekli bana daha da sahici geliyor, sanki karakterler parantez içinde daha saf hallerindeler gibi.

Daha da ne yazabilirim bilmiyorum, müthiş etkilendim ben Kapak Kızı' nda içten içe sinirlendiğim, Yeşil Peri Gecesi' nde fazlaca sevdiğim, beni oldukça sarsan Şebnem' den, Ayfer Tunç' un yazım tarzından, doğrudan anlatımından. Kaç kere daha okurum bu kitabı henüz bilmiyorum. Devamı gelse keşke diye düşünmeden de edemiyorum.