yemekteyiz, yemektesin, yemekteler

Yemek programlarına bayılırım, her türlüsünü soluksuz izlerim, yapılışını aklımda tutmaya çalışırım ama çok nadir not ederim. Çünkü kalkıp kağıt kalem bulmaya üşenirim. Ne Emine Beder ler ne Ümit Ustalar kaçar gözümden. Şu abuk subuk yemek aletleri tanıtan uzun reklamları bile severim, çünkü güzel görünen yiyecekler hazırlarlar, bende izler feyz alırım. Şöyle ki; şimdi programı izledim diyelim hemen aklımdan evdeki malzemeleri sıraya dizerim, zorluk derecesini ölçer kendi üşengeçlik süzgecimden geçiririm, baktım herşey yolunda, kalkar terliğimi sürerek mutfağa yollanırım. Sonrası hızlı geçer, neyseki elim hızlıdır, şipşak yaparım tariflerimi keyfime bakarım. Yakın zamanda da burda da paylaşmak istediğim tarifler bunlar. Neyse..

Şimdi Yemekteyiz diye bir program var, ki duymayan izlemeyen kalmamıştır diye düşünüyorum. Ben bu programı sever sayarım kendimce. Çünkü bir çok kesimden tanımadığım insan yemek yapar, ben de izlerim, iştahlanırım. Tabi yeme boyutu ayrı ama ben genelde yapma boyutundan heyecan duyarım, gaza gelirim ve program gece bittiği için ve ben ertesi gün de işe gideceğim için bu dürtümü haftasonuna bırakırım. Ancak haftasonuda öyle bir abartırım ki çoğunun sonu, yani 2 kişinin midesinin alabilceklerinin dışında kalanların sonu, çöp poşetinde hüzünlü biter. Gelgelelim ben bu sevdamdan vazgeçemem, keserim doğrarım pişiririm keyfini çıkartırım.