Ben günlük tutan insanları kendime yakın hissediyorum, gizemli buluyorum. Belki iddialı ama kişisel olarak sanatın bi tarafından tutuyorlar gibi geliyo hep bana..
İlkokuldan beri vazgeçilmezdir benim için özel defterler.. Adına "günlük" demişiz ama her gün yazdığım söylenemez, en azından şimdi.. Bana ilk özel defterimi annem aldı ve bana verebileceği en özel hediyelerden birini verdi , beni teşvik etti bi anlamda, zira baya küçüktüm, ilkokul 2 falan olmalı, her gün yazmışım hede hödö bugun şöle oldu böle oldu sevgilim günlükçüm falan filan :)
Günlüğün anlamı da değişiyor tabi yıllar geçtikçe, küçükken o gün olan şeyleri yazarken, şimdi hayatın anlamını sorgulayan, efendim somuttan ziyade soyutla bağlantıya geçmeye çalışan ruh halleri bir nevi resmediliyor.. Şimdiye kadar 7 tane günlüğüm olmuş ama maalesef benim için aralarından en en özel olanını kaybettim.. Üniversitede tuttuğumu.. Hayır yani kimseye de söyleyemiyorum ki günlüğümü kaybettim bi bakabilir misin diye:) Genelde günlük tutanlar bilir, anne babaların özel meraklarındandır o özel defter:) Hatta ergenliğin en doruk noktasında olduğum bi dönem annem evde estirdiğim fırtınadan etkilenip, konuşmaya da yanaşmadığımı görünce "mecburen" okumak zorunda kalmış ahahah şimdi komik geliyor ama annecim sayende 2 sene kadar günlük yazamadım:)
Yazmak özel, yazmak güzel.. İlla ki de yayınlanacak diye bir kaygı gütmeden bakabilmek olaya harika.. Blog yazmakta o duyguyu tatmin ediyor belki de siz ne dersiniz?
** Bu arada fotodaki olay şu sitede yapılıyor, çok kolay tavsiye ederim oyalıyor baya:) Evet fotodaki şahsiyette bendenizim.
2 yorum:
Ben de toplamda altı tane günlük tuttum ortaokul yıllarımdan beri, hala da tutuyorum fakat artık günlükten ziyade "özel defter" aynen...
Blog yazmak da bir nevi günlük tutmak gibi evet ama bunda okunacağını bilerek yazmanın çok büyük değişiklikleri var. :)
çok haklısın, bu değişim özellikle de yapılan yorumları görünce farkediliyor sanki daha çok:)
Yorum Gönder